Rusya’nın askeri yığınağı, 5 yıldır Suriye’ye saldıran Atlantik Cephesi’ne artık silahla yanıt verme sürecine geçtiğini gösteriyor.
Nitekim yığınağın içeriği ve konumu da bu gerçeği teyid ediyor:
RUS ASKERİ YIĞINAĞI
1) Rusya, Lazkiye’de hava üssü inşa etti. Hâlâ kapasitesi genişletilen üssün konumu stratejik değerde. Çünkü Lazkiye karadan İncirlik’te 280 km, havadan ise 180 km mesafede.
Yani Moskova, Washington’un Ortadoğu’daki en önemli üssünün hemen karşısına konumlanmış oldu!
2) Moskova, Lazkiye’deki üste hava kalkanı kurdu. Bir tür jammer olan Krasukha-4, 300 kilometrelik menzilde sinyal kesme kabiliyetine sahip. Yani Moskova bu hava kalkanıyla ABD’nin başını çektiği koalisyon uçaklarına bölgede uçmayı zorlaştıracak.
3) Rusya, Suriye’deki deniz üssünü de genişletiyor. Üsse gelen Rus savaş gemilerinin özellikleri, Moskova’nın hedefinin doğrudan Atlantik kuşatmasını yarma amaçlı olduğunu gösteriyor.
Örneğin “Moskva” isimli kruvazör 64 adet S-300 füzesi taşıyor. Bu füzeler, İncirlik’ten kalkacak uçakları doğrudan hedef alabilecek kapasitede.
Öte yandan Moskova, Karadeniz filosunu da Doğu Akdeniz’e göndermeye hazırlanıyor. Rus Savunma Bakanlığı, Suriye kıyılarını her türlü saldırıya karşı koruyacaklarını ilan etti.
MOSKOVA STRATEJİSİ: İÇ HALKA, DIŞ HALKA
Moskova’nın askeri yığınağının biçimi, ikili bir özellik gösteriyor:
1) Askeri yığınak, Suriye’yi kuşatan Atlantik’e karşı bir iç halka özelliği taşıyor.
2) Askeri yığınak, aynı zamanda Rusya’yı kuşatan Atlantik’e karşı bir dış halka özelliği taşıyor.
Somut örneklerle anlatmaya çalışalım: ABD, 185 kilometre dışarıdan, İncirlik üzerinden Suriye’yi kuşatıyor. Rusya ise Lazkiye’de üs kurarak, bu dış kuşatmaya karşı içeriden bir halka kurmuş oluyor. Ama bu halka, aynı zamanda Rusya’yı kuşatmış olan İncirlik’i de dışarıdan kuşatmış oluyor.
Yani pratikte Lazkiye üssü İncirlik’e karşı Suriye’yi içeriden ama Rusya’yı da dışarıdan korumuş oluyor. Rusya Suriye’yi içeriden savunurken, kendi topraklarını da ABD kuvvetlerinin arkasına dolanarak savunmuş oluyor.
SURİYE’NİN SEVR’İ: AMERİKAN KORİDORU
Rusya’nın bu stratejisi, Atlantik Cephesi ile Avrasya Cephesi’ni doğrudan karşı karşıya getirmektedir. Rusya’ya karşı ortak bildiri imzalayan 7’ler ile Avrasya’nın ilk 5’i bugün cephe cepheyedir:
Atlantik Cephesi: ABD, İngiltere, Fransa, Almanya, Türkiye, Suudi Arabistan, Katar.
Avrasya Cephesi: Rusya, Çin, İran, Irak, Suriye.
Avrasya için “ilk 5 “ dememiz şundandır: Güç mücadelesi tabloyu hızla değiştirecektir. Örneğin Mısır bu cepheye katılacak, bazı Körfez ülkeleri tarafsızlaşacaktır.
Hatta Suriye’nin güneyinde güvenli bölge isteyen Ürdün ile kuzeyinde güvenli bölge isteyen Türkiye’de, yön değiştirmeyi zorlayan iç basınçlar oluşacaktır.
Ayrıca bugüne kadar BM düzleminde ve ekonomik ağırlığıyla ABD’ye karşı Suriye’yi savunan Çin’in de, askeri bazı adımlar atmaya hazırlandığı anlaşılıyor.
Diğer yandan Atlantik Cephesi de daralacaktır. Zira Almanya ortak bildiriyi imzalasa da, pratikte “Esad’lı çözümü” savunduğundan, konumu ikilidir.
Asıl büyük basınç ise sahadaki Kürt örgütlerinin üzerinde oluşacaktır. Rus askeri yığınağı, daha şimdiden PKK, PYD, KDP gibi örgütleri Moskova’yla işbirliği arama sürecine sokmuştur.
Moskova ile Şam’ın, ABD’nin elinden Kürt kartını alma ve meseleyi o aşamadan sonra çözmekte anlaştığı görülüyor.
Kısacası Rusya’nın askeri müdahalesi bir sonuç değil, sonucun başlangıcıdır.
Okurlarımıza duyuralım: Atlantik Cephesi ile Avrasya Cephesi’nin bu büyük çarpışmasını incelediğimiz yeni kitabımız “Suriye’nin Sevr’i: Amerikan Koridoru” önümüzdeki hafta kitapçılarda olacaktır.
Atlantik’in Sevr’ine karşı Avrasya’nın Lozan yanıtı ilginizi çekecektir…
Mehmet Ali Güller
7 Ekim 2015
Mehmet Ali Güller 