Bugün 27 Mayıs’ta başlayan ve iktidarı sarsan halk hareketinin birinci ayı doluyor. Bu bir ayı pek çok yönüyle değerlendirdik. İkinci aya girerken, bir de Erdoğan’ın penceresinden bakalım:
GENÇLERİ BÖLEMEDİ
Erdoğan’ın karşısındaki manzara şu: Türkiye’nin yarısı kendisine karşı ayaklanmış durumda. 26 Mayıs’a kadar siyasal desteklerini aldığı diğer yarısı ise bu bir ay içerisinde gün be gün çözüldü, bir bölümü karşısına geçti…
Erdoğan ve kurmayları, yıkılmamak ve ayakta kalabilmek için şu taktiklere başvurdu:
1. Erdoğan Kuzey Afrika’ya gitmeden önce, kitlenin eylemleri sürdüremeyeceğini varsayarak, rest çekti. Meseleyi polis zoruyla halledebileceğine inandı. Ama olmadı, Türkiye de, siyasal tablo da hızla aleyhine gelişti.
2. Erdoğan bu kez alandaki kitleyi, “çevreci iyi çocuklar” ve “yıkıcı kötü çocuklar” diyerek ikiye bölmeye yöneldi ancak bu da tutmadı.
3. İktidar daha sonra gençlerle, gençleri evlerinden destekleyen kitleyi ayrıştırmaya yöneldi. Gençlerin ahlaksız olduğu, çadırlarda seviştikleri propagandasına başvuruldu. İlerleyen günlerde çadırdan “kullanılmış prezervatifler çıktı” gibi en rezil yalanlara bile başvurdular. Hatta kimi seviyesiz kalemşorlar, bu yalanları “demek eşcinsel ilişki yaşamışlar” gibi en aşağılık yalanlarla süsledi. Ancak bir işe yaramadı zira gençler sevilmiş ve halk gençleri bağrına basmıştı.
ALANI BÖLEMEDİ
4. Büyükşehirlerdeki eylemler, diğer şehirlere de yayılınca Erdoğan bu kez “Apo posterleri” kozunu oynadı. Apo posterleri açıldıkça kitle alanla arasına mesafe koyacaktı! Bu hesap da tutmadı.
Öcalan’ın “Taksim’i ulusalcılara bırakmayın” şeklindeki talimatı Erdoğan’a yeni bir can simidi oldu. Bu kez tezgâhlanan bir bayrak yakma görüntüsü üzerinden alanları bölmeye yöneldi. Fakat yine başaramadı!
5. Erdoğan ardından din faktörünü devreye soktu. Güya eylemciler Camide içki içmiş, hatta kimi ahlaksız yayınlara bakılırsa Cami’de grup seks bile yapmışlardı. Başbakan usanmadan “Cami’de içki içtiler” yalanını her gün tekrarladıysa da, hem Caminin imamı, hem müezzin hem de görüntüler kendisini yalanlıyordu.
İktidar çevreleri bu süreçte sık sık “başörtüsüne saldırıldı” yalanlarını da piyasaya sürdü.
6. Erdoğan bu tür yalana dayalı propaganda yöntemleriyle halk hareketini bastıramayınca yine zora başvurdu ve Taksim’e polisi soktu. Ama gecikmişti, zira “her yer Taksim, her yer direniş” olmuştu…
Halk “duran adam” olarak yine bıkmadan, usanmadan Taksim’e akmayı sürdürüyordu. Üstelik polisin Gezi parkını şiddetle boşaltması, İstanbul’un bütün parklarının Gezi parkı olmasına yol açmıştı! Parklarda meclisler kurulmuş, halk çözüm için kendi sorunlarına el koymuştu!
TÜRKİYE’Yİ BÖLEMEDİ
7. Erdoğan bu aşamada “evinde zor tutuyorum” dediği yüzde 50’ye(!) dayanarak halk hareketine barikat kurmaya yöneldi. Ancak tüm devlet imkânlarının seferber edilmesine rağmen mitinglerde istediği desteği bulamadı. Daha da vahimi, alana doldurulan insanlarla yapılan kimi röportajlar kendisine destek yerine kösteğe dönüşüyordu. Sosyal medyayı başarıyla kullanan gençler, Erdoğan’ı kendi silahlarıyla vuruyordu.
8. Erdoğan daha sonra gözaltı, tutuklama, fişleme yöntemlerine soyundu. Ancak şu ana kadar bu taktikten de bir başarı elde edemedi.
9. Son olarak devreye ABD girdi ve Cemaat ile PKK gibi kuvvetleri de AKP’nin yanına takarak, Gezi’yi Açılım’la bastırmaya soyundu…
Buradan da bir sonuç alamayacaklarını göreceğiz!
ÇÖKEN KUVVETİN TEMSİLCİSİ DE ÇÖKER!
Özetle, Erdoğan ne yaparsa yapsın, hangi taktiklere başvurursa başvursun halk hareketinin önüne geçemiyordu. Çünkü hem ana hem de alt stratejisi yanlıştı.
Peki, nedir Erdoğan’ın alt stratejisi? Erdoğan önündeki 7 aylık süreyi yıkılmadan idare ederek sandığa kavuşmaya çalışıyor… Koalisyonunu, en dış halkalarından başlayarak çözüldüğü için de en içteki ana halkayı sıkı tutmaya çabalıyor.
Hesabı basit: Madem şu anda yüzde 50 artık yok, 1991 seçimlerinden beri var olan yaklaşık yüzde 20’lik kitleyi sıkı tutarak7 ayı geçirmek ve son bir iki ayda yine devletin olanaklarını seferber ederek, bu yüzde 20’nin üzerine bir şeyler katabilmek…
Tutar mı? Zor görünüyor…
Çünkü Erdoğan’ın asıl ana stratejisi yanlış! Yükselen Asya-Pasifik’e karşı inişe geçen Atlantik’le hareket etmek ve Atlantik adına bölgeyi dizayn etmeye soyunmak, kaçınılmaz yenilgi demektir! Göreceğiz…
Mehmet Ali Güller
Aydınlık Gazetesi
27 Haziran 2013
Mehmet Ali Güller 