Mehmet Ali Güller

Ben haklı cikicam savaşı veren Guller bana güven vermiyor.Yazisinin içinde bu temayı görüyorum. Dostça bir el uzattığı son bölüm hariç. Ben haklıydım, Ben kazandım, o kaybetti! Komik buldum…

Aynen hocam katılıyorum. Aynı zamanda bu yazıda manevra yapan Doğu Perinçek değil Güller olduğu anlaşılıyor. Bu savaşa saray savaşı diyenler şimdi evet saray savaşı değil ama AKP bu savaşı başkanlık için destekliyor çizgisine geldiler. Zira Doğu Perinçek hiçbir zaman AKP vatan savaşı veriyor demedi. Mehmetçik Vatan savaşı veriyor dedi. AKP, kendi iktidarını devam ettirmek için bu savaşın kuyruğuna takıldı. Göremedikleri ve yapamadıkları şey şu: mhp ve chp bu savaşa sahip çıksaydı akp iktidarı devrilirdi. eleştiri oklarını Perinçek’e değil muhalefete yöneltmiş olsalardı bugün şu yukarıdaki yazı gibi bir manevra acziyetine düşmeyeceklerdi. bakalım ümit zileliden nasıl bir manevra gelecek.

Sayın Güller, bu işler bu kadar basit mi?

“Akp Vatan Partisinin çizgisine geldi”
“Saray savaşı değil, vatan savaşı”
Erdoğan ile aynı safta olmamak için PKK’nın ve ABD’nin yanına mı geçseydik”

Bunları söyleyen Doğu Perinçek bu fikirleri anlatmak için, Akit’e, A9’a gitti, Tayyip’in elini sıktı. Kanalına yandaş ve satılık kalem Cem Küçük’ü çıkardı.

Şimdi bütün bunlardan sonra söylediği şu: ““TSK’nın hendeğe gömdüğü PKK’yı kurtarmak için Yeni Anayasa yapıyorlar”

Bunca yanlışın ve öngörüsüzlüğün odağı haline gelmiş bir parti, bundan sonra Türkiye’ye öncülük yapamaz.

Bu saray savaşıdır diyenleri, vatan haini ilan edip Tayyip Erdoğan’ı milli ilian edenler yollarına azalarak ve güven kaybederek devam etmeye mahkumdur

Düşmanınızla savaş halinde olsanız; ve onu imha etmek isteseniz, her araçtan, düşmanınızı yok etmek için yararlanırsınız değil mi? Hatta; şavaşta, aleyhinize olabilecek bir gerçeği tahrif eder; işinize geldiği gibi kullanır; kendinize göre/için bir gerçek haline getirirsiniz. Ama; her iki tarafı da tutmayan, bu savaşın gözlemcileri üçüncü taraflar için durum öyle değildir.Onlar için bu savaşta nesnel gerçeğin anlamı başkadır.

Peki taraflardan hangisi doğru ve haklı?

Özel bir referansın nasıl değerlendirilmesi gerektiğini, doğrunun ve yanlışın ne olduğunu “bağlam(contex)” açıklığa kavuşturmalıdır.

Doğu Perinçek her hangi bir kimse değildir. Siyasi ve devrimci mücadele tarihimizde 40 yılı aşkın yıldır örgütlü mücadele veren efsanevi bir devrimci ve Türkiye’ye mal olmuş bir siyasi parti lideridir. Perinçek, siyasi iktidar mücadelesi verirken, nesnel gerçekliği “kendinde” gerçeklik olarak değil de kendi meselesi ve iktidar mücadelesi açısından “kendi için” gerçeklik olarak ele almaktadır..Tıpkı düşmanlarının ve egemen güçlerin yaptığı gibi..

Perinçek, her ne kadar diyalektiği kendisine yöntem olarak seçmiş olsa da, meselelere; olgu, olay ve süreçlere, kendi siyasi iktidar mücadelesi ve cephede olan bir savaşçı açısından/bakımından ne anlama geliyor diye bakmaktadır.Yani; bu(savaş), benim için, siyasi iktidar mücadelem için: 1-yararlı mı zararlı mı? 2-gerekeli mi gereksiz mi? 3- uygun mu uygun değil mi? 4- istenen bir sonuç mu;değil mi..? diye pragmatist diyebileceğimiz bir gözle bakmaktadır. Bu durum, Perinçek’i ister istemez, indirgemeciliğe, öznelciliğe ve a priorizm’e düşürmektedir. Ancak, bu kusur, onun diyalektiğinin ve “siyasi iş” yapmasının kaçınılmaz bir sonucu ve ayrılmaz bir parçasıdır.

Demek ki; Perinçek, her araçtan,yanlız ve ancak, kendi siyasi proğramını ve siyasetini hayata geçirmesi bakımından ilgilenmekte ve yararlanmaktadır.

Şimdi ben azılı düşmanıma ateş mevzisindeysem, ve bu mevziden ateş açıyorsam, benim diğer düşmanım da her hangi bir sebep ve vesileyle azılı düşmana nişan almış ateş (hatta yaylım ateş) açıyorsa, burada, azılı düşmanıma ateş açan diğer düşmanıma niye benim azılı düşmanıma ateş açıyorsun demem, hatta, azılı düşmanımı imha edinceye kadar onu(diğer düşman) ateş açmaya teşvik ederim. Ve elbette, benim ateş mevzime gelmiş olan diğer düşmana da, hem bir gerçeği ifade etmek bakımından hem de bir propaganda unsuru olarak benimle ayni safa gelmiş; ayni mevziye girmiş diyebilirim. TSK’nın PKK ile savaşında, AKP’ nin Perinçek’in mevzisine gelmesi böyle bir şeydir..

Ama; AKP, benimle ayni mevziye geldi diye düşmanlıklarından ve düşman pozisyonundan vaz geçecek değil. TSK, PKK’yı hendeğe gömerken, AKP, iktidar partisi ve siyasi otorite olarak, PKK’yı hendeğe gömme siyasetini savunuyordu; ve TSK’ya bizatihi PKK’yı yok etme stratejisini uygulattırıyordu. Ancak; Yeni Anayasa” projesiyle ayni AKP, bu kez,Türkiyenin birliğine bütünlüğüne kast eden yeni(!) Anayasa yapmaya girişince de, Perinçek, bu kez de, elbette, “PKK’yı kurtarmak için Anayasa yapıyorlar” diyecektir. Zira; Perinçek, iktidar mücadelesi açısından memleket meselelerine bakan bir siyasi bir lider ve Türkiye cephesindeki bir savaşçı kolarak,Türkiye’nin çıkarlarına aykırı bir iş yapmış olan AKP’yi eleştirerek; yeniden “düşman” tarafa koyacaktır.. Burada bir tutarsızlık yoktur. Çünkü; Perinçek’e göre, AKP, PKK’Yyı imha etme siyaseti ve stratejisi izlerken Türkiye cephesinde olduğundan “milli” ; Yeni Anayasa düzenleme işi yaparken de “gayrı-milli” olmuştur.. Yani; AKP, Türkiye’nin yararına, Perinçek’in siyasi görüşlerine ve parti programına uygun işler ve eylemler yaptığı sürece/için düşman değil ve milli; tersini yaptığı sürece de gayri-milli ve düşman tarafındadır. Pragmatist öngörü bunu gerektirir.

Ancak, pragmatizm, denetlenemez ve eleştirilmez bir hal alırsa, nesnel gerçeklik, yanılsamalı gerçeklik haline gelebilir; indirgemecilik ve öznelcilik gibi arazlar görünmeye başlar. Eleştiri ve Özeleştirinin olmadığı yerde hareket donar. O yüzden, öncü,cesur ve efsanevi bir parti liderinden daima beklenen, “Şair Baba” Nazım Hikmet’in dediği gibi,

“Madem kafanda AYDINLIK bir gelecek var; seeev sevebildiğin kadar..” demek olmalıdır.

Sayın Güller; AKP istediğini yapacaktır; çünkü MHP ve Yeni CHP.. AKP görüşüne karşıymış gibi dururken; “Ben daha iyisini yaparım…” sevdasındadırlar. Geçelim. Asıl konu: Bu meclis anayasa yapamaz!. Anayasa “KURUCU MECLİS”LERİN işidir. Önce tartışılacak konu nasıl “Kurucu Meclis” oluşturulacağıdır. TBMM görevine devam ederken “Kurucu Meclis” tek göreviyle toplanır, işi bitince otomatik kapanır. Tekrar ediyorum TBMM: “Kurucu Meclis” değildir!