Yolsuzluk operasyonu üzerinden yaşanan iktidar mücadelesi oldukça karışık bir süreç… Hele de tarafları Türkiye’nin milli cephesi ve iç çarpışma yaşayan Gladyo cephesi diye sınıflandıramadıysanız, durum iyice karışacaktır.

Çünkü o zaman geriye sadece kavga eden Tayyip Erdoğan ile Fethullah Gülen kalır! Yakınlık durumuna göre de birinin arkasına Amerika’yı takar ve siyasi yöneliminize uygun olarak ikisinden birini hedef alırsınız. Hatta bu durumu Mısır’la karşılaştırırsak, iş, Mursi gelir endişesiyle Mübarek’i desteklemeye kadar varır!

Nitekim basında yavaş yavaş bu görüşler belirmeye başladı. Asıl tehlikenin Cemaat olduğuna dikkat çekip, AKP’yi tahkim edecek bir çizginin izlenmesi gerektiğini savunan yazılarla karşılaşıyoruz.

ANA HEDEF İRAN DEĞİL!

Olayı “Fethullah Gülen’in arkasında ABD var, Erdoğan’a operasyon yapıyorlar” diye koyduğunuz anda kaçınılmaz olarak yanlış sonuçlar çıkarırsınız.

Nesnel tablo şöyledir: ABD’nin etkili olan kanadıyla AKP bir tarafta, ABD’nin daha az etkili kanadı, İsrail ve Gülen Cemaati ise diğer taraftadır.

Yani ABD devlet aygıtı da bölünmüştür, Türkiye’deki Gladyo da…

Üstelik bu kez ABD, mutlak belirleyen de değildir!

Bu tabloyu görmediğiniz anda sanki tüm olan biten İran içinmiş gibi bir algı oluşur. Operasyonun ana hedefi İran sanılır.

Emperyalizm, sırf İran’ı cezalandırabilmek için Türkiye’deki iktidar yapısını darmadağın edecek kadar akılsız değildir. Hedef Türkiye’dir, İran değil!

Üstelik Halk Bankası üzerinden yapılan İran alışverişi ABD’nin uzun yıllardır bilgisi ve hatta teşviki dâhilindedir. Washington yanlış ellerde olacak bir paranın böylece kontrol edilebileceğini düşünmüştür hep. Dahası Washington 24 Kasım’da İran’la anlaşmış ve Tahran’a yönelik ambargoyu gevşetme kararı almıştır. Hatta şu anda da Tahran ile Afganistan konusunu müzakere etmektedir.

ERDOĞAN’I TAHKİM ETME SORUNU

Erdoğan’ın siyasi başdanışmanı Yalçın Akdoğan’ın “Orduya kumpası Cemaat kurdu” sözleri, daha önce bu köşede belirttiğimiz gibi çaresizlik içindeki AKP’nin aynı zamanda TSK’ye ittifak çağrısıdır. Ama tuzaktır!

Nitekim gerçeği gizleyemeyenler, üstelik bu siyasi çağrıya rağmen, “Ergenekon’u yıktığımız gibi Cemaati de yıkacağız” demektedir. Hatta Ergenekon ile Cemaatin ABD’nin iki ayrı kolu olduğunu iddia etmektedirler.

Ergenekon tertiplerinde Cemaatin daha sorumlu olduğunu belirterek bu çağrıya kulak vermek, görülmeye başladığı gibi Erdoğan’ı tahkim edecek bir duruşu getirir.

Bu duruş AKP karşıtı çevrelerde hâkim olmaya başlarsa 2007’deki hata yapılır. AKP’nin yıkıldığına inanılır, ABD’nin CHP-MHP koalisyonu kurduğu varsayılarak AKP’ye değil, bu sanal koalisyona vurulur!

Sonuç? Erdoğan, Cemaatin savcısına özel yetkili mahkeme kurarak İşçi Partisi’ne ve TSK’ye çok ağır bir operasyon yapmıştır!

HELE BİR ERDOĞAN YIKILSIN!

Aynı hata tekrarlanmamalıdır. Zira Erdoğan bu sefer de yıkılmazsa, Ergenekon tertiplerini aratacak operasyonlara imza atacaktır!

O nedenle Mursi gelir endişesi taşımadan Mübarek’e yüklenmeye devam edilmelidir.

Önce Erdoğan yıkılmalıdır! Yerini kimin dolduracağı yarının sorunudur. Kuşkusuz bugünden yarının sorunu için hazırlık yapılmalıdır ama yerini daha kötüsü doldurabilir diyerek Erdoğan’a asla yardım eli uzatılmamalıdır.

Mübarek yıkıldığında en örgütlü yapı İhvan olduğu için bir yıllığına iktidarı devrim cephesinin elinden çalabilmiştir ama Türkiye bu konuda daha avantajlıdır.

Milli bir güç birliği ile bu süreç, “ara rejimsiz” atlatılır. Haziran ruhuna ve Aslanlı Yol programına güveniyoruz.

Mehmet Ali Güller
Aydınlık Gazetesi
28 Aralık 2013

Son istifaların ortaya koyduğu en önemli gerçek, 6 aydır iktidarını kaybetmiş olan Erdoğan’ın artık adım adım hükümetini de kaybettiği gerçeğidir.

Kuşkusuz bu durum sadece Türkiye’yi değil, Suriye’den başlayarak tüm bölgeyi etkileyecek bir gelişmedir.

ERDOĞAN GİDİYOR, BÖLGE RAHATLIYOR

Örneğin Suriye, kendisine karşı yarı açık savaş sürdüren, sınırlarını terör örgütlerine açan bir rejimden kurtulacaktır.

Örneğin İran, kendisini müzakere masasında tutmakla görevlendirilen, bir Sünni ittifakıyla bölgede Batı adına kendisini çevrelemeye çalışan bir rejimden kurtulacaktır.

Örneğin Irak, kuzeyindeki özerk bölgeyi kendisine karşı kullanan ve oraya dayanarak genişleme hayali kuran bir rejimden kurtulacaktır.

Örneğin Mısır, önceki gün terör örgütü ilan ettiği Müslüman Kardeşlerin Türkiye ayağı saydığı Tayyip Erdoğan rejiminden ve Ankara’nın Kahire’yi karıştıran müdahalelerinden kurtulmuş olacaktır.

MAFYA-GLADYO-TARİKAT REJİMİ

Dikkat ediniz, dört ülkenin de kurtulacağı şeyi, bir hükümet olarak değil, bir rejim olarak niteledik!

Burası önemlidir ve Erdoğan hükümetinin yıkılmasının bölgeyi de aşan bir etkiye yol açacağını göstermektedir. Şöyle ki, 11 yıllık AKP iktidarı ile oluşturulan rejim, aslında 60 yıllık Küçük Amerika sürecinin zirvesiydi. Son 11 yılda ABD AKP ile Türkiye’yi fiilen yıktı ve yerine Küçük Amerika’yı kurdu.

Küçük Amerika bir Mafya-Gladyo-Tarikat rejimiydi ve Ankara’yı Washington’a bağlı Gladyo yönetiyordu.

Ekonomisi 24 Ocak 1980 kararlarından bu yana serbest piyasa ekonomisine eklemlenmiş ve tüm kârlı kamu kurumları satılmıştı.

Rejimin ideolojisi SSCB yıkılana kadar Türk-İslam senteziydi. SSCB’den sonra küreselleşme atağı başlatan ABD için ideolojinin Türk boyutuna gerek kalmadı; sadece İslam kaldı. Kendisini en iyi Refahyol iktidarı ile cisimlendiren bu ideoloji, Amerikan İslamı’ydı. 11 Eylül’den sonra ise ABD’nin BOP hedefi gereği Ilımlı İslam’dı.

Rejim, MİT-Emniyet-Yargı üçgeni üzerinden ülkeyi biçimlendiriyordu. ABD’nin Irak işgallerine destek vermeyen TSK Pentagon’a göre hizadan çıkmıştı ve sadece yeniden hizaya sokulması artık yeterli değildi. TSK’ye diz çöktürülmeli ve Küçük Amerika’nın boru bekçisi ve en iyi ihraç malı olmalıydı.

MÜBAREK GİDİYOR, MURSİ GELMİYOR!

İşte Erdoğan’ın önce iktidarını, şimdi de adım adım hükümetini kaybetmeye başlaması, en başta yukarıda özetlediğimiz bu Amerikan rejiminin yıkılması demektir.

Erdoğan ABD’nin model ortağıdır; İran’ı masada tutan kolaylaştırıcıdır, Suriye’de sopadır, Irak’ta kuzeyden bölendir, Mısır’da iktidar aygıtına eklemlenendir, Libya’da lojistiktir, Afganistan’da kalkandır, Somali’de paratonerdir.

Tüm bunları yapabilmesi için de Ortadoğu’ya Ilımlı İslamcı, tabanına Yeni Osmanlıcı, AB’ye muhafazakâr demokrat olmuştur.

İşte artık bu sistem yıkılmaktadır!

Yıkan ise ABD ve Cemaat değil, Haziran Ayaklanması’dır, Aslanlı Yol’dur!

ABD şimdi Mısır’da yaptığı gibi Mübarek’i verip rejimi kurtarmaya çalışacaktır. Türkiye’ye yön veren dinamikler, Mursi (Cemaat ve Gül) gelir endişesi taşımadan Mübarek’e yüklenmeye devam etmelidir. Zira hem Mursi’nin gelmesi zordur hem de Mısır’da görüldüğü gibi gelişiyle gidişi bir olacaktır!

Zira rejim iyi analiz edildiğinde görülecektir ki, AKP olmadan Cemaat devlet aygıtı olamaz, Erdoğan olmadan da AKP iktidar olamaz! Abdullah Gül’ün monte edileceği Yeni AKP ya da Kemal Kılıçdaroğlu’nun yerleştirileceği koalisyonlar, Aslanlı Yol Türkiye’sinde gerçekleşebilir seçenekler değildir!

Mehmet Ali Güller
Aydınlık Gazetesi
27 Aralık 2013

Erdoğan’ın sesi olan Abdülkadir Selvi’den öğrendik: Meğer Erdoğan milletvekilleriyle yaptığı yemekli toplantıda Savcı Zekeriya Öz’ü kastederek şöyle demiş: “Bu adamın bizden talepleri oldu. Ergenekon’la mücadeledeki çabası nedeniyle 2 kez terfi ettirdik. Ama memnun kalmadı. Bizden bölgeyi istedi. Vermedik. O zaman siz görürsünüz diyor.” (Yeni Şafak, 25 Aralık 2013)

Oysa bir gün önce Erdoğan’ın siyasi başdanışmanı Yalçın Akdoğan, Star’daki köşesinde cemaati şu sözlerle suçluyordu: “Kendi ülkesinin milli ordusuna, milli istihbaratına, milli bankasına, milletin gönlünde yer edinen sivil iktidarına kumpas kuranların bu ülkenin hayrına bir iş yapmış olmayacağını çok iyi biliyor.” (Star, 24 Aralık 2013)

Kuşkusuz her iki açıklama da bir itiraftır ve Ergenekon tertiplerindeki AKP-Cemaat ortaklığına işaret etmektedir. Hele bir de Abdullah Gül’ün “bulun bir savcı, delillendirin” demesiyle birleştirilince. (İsmet Berkan, Radikal, 4 Temmuz 2008)

ERDOĞAN, GÜL VE GÜLEN’İN ÖZ ORTAKLIĞI

Peki, bu itiraflar ne anlama geliyor? Nasıl okunmalı? Nasıl yorumlanmalı?

1) Öncelikle bu itiraflar, AKP ve Cemaatin dönüşü olmayan bir kavgada olduklarını resmetmektedir. Artık birbirileri için en son söylenecekleri söylüyor, birbirilerini en mahrem sırlarını deşifre ederek vurmaya çalışıyorlar.

Yani uzlaşılabilecek son çizgiyi de aşmışlardır. Üstelik artık geri adım, kesin yenilgi demektir!

2) Diğer yandan bu itiraflar, aslında Ergenekon tertiplerinde birlikte görev aldıklarını ortaya koymaktadır. Savcıyı bulduran Gül’dür, Savcı Cemaatindir, Erdoğan da o savcıya Silivri’de özel yetkili bir mahkeme kurmuştur!

ERDOĞAN’IN İTTİFAK ARAYIŞI

3) Bu itiraflar aynı zamanda hem AKP’nin hem de Cemaatin içine düştüğü çaresizliği yansıtmaktadır. Türkiye’nin AKP’siz ve Cemaatsiz yakın geleceğini görerek, şimdiden yatırım yapmaya başlamışlardır. İşledikleri ortak suçlardan kaçmaya, suçu birbirinin üstlerine atmaya çalışmaktadırlar. Bunun için sürekli manevra yapmaktadırlar. Örneğin Fethullah Gülen’in 14 Kasım’da “elimde imkân olsa hepsini bırakırım” demesi o manevraların en kıvraklarından biriydi…

4) Diğer yandan karşılıklı suçlamalarla tertipten arınma çabaları, aynı zamanda ittifak aradıklarına işarettir! “Orduya kumpası cemaat kurdu” demek, Genelkurmay Başkanlığı dışında, komutanlıklara da “ittifak” çağrısıdır!

BÜYÜK PATRON SIKIŞTI

Erdoğan buna mecburdur. Çünkü soruşturmada adı Büyük Patron diye geçmektedir ve yeni operasyonlarla gittikçe manevra alanının daralacağı konuşulmaktadır.

Erdoğan öylesine sıkıştı ki, soruşturmada adı geçen bakanlardan istifa etmelerini ve açıkça kendisini aklayacak bir deklarasyona imza atmalarını istedi. Geri adımın ya da adam feda etmenin ne kadar tehlikeli olduğunu bildiğini bugüne kadar ki uygulamalarıyla gösteren Erdoğan’ın bakanlardan istifa etmesini istemesi, sıkışmışlığın derecesini göstermektedir.

Bakanlardan Muammer Güler ve Zafer Çağlayan deklarasyonu imzalarken, Bakan Erdoğan Bayraktar imzalamadı. Üstelik bu deklarasyonu deşifre edip, “asıl sorumlu sensin” diyerek dün Başbakan’ı istifaya çağırdı!

Bu çağrı, Erdoğan’ı iyice köşeye sıkıştırdı. Erdoğan bu nedenle artık daha da çaresizce ittifak peşinde koşacaktır. Ama bulamayacaktır! (Erdoğan’ın bugünden itibaren Atlantik’e vereceği büyük tavizlere dikkat ediniz.)

İktidarını kaybeden Erdoğan, hükümetini de kaybedecektir!

Kurmaylarıyla hesabını yaptıkları “baskın seçim” taktiği de bu sonu değiştiremeyecektir.

Artık mesele, yerine hangi iktidar seçeneğinin konulabileceğidir!

Mehmet Ali Güller
Aydınlık Gazetesi
26 Aralık 2013

Erdoğan, birkaç gündür yeni savunma mekanizmasını devreye soktu: “17 Aralık operasyonunun arkasında ABD var.”

Hatta Erdoğan, son olarak yer ve adres de verdi: “Nisan 2013’te ABD’de Halk Bankası’nı bitirme projesi başlattılar.”

Haliyle insan merak ediyor: Erdoğan bu kararın alınmasından bir ay sonra Washington’daydı. Beyaz Saray’da Obama’yla baş başa görüştü. AK Medya o görüşmeyi “beraber ıslandık biz bu yollarda” diye manşetlere taşıdı. Madem Nisan’da karar alındı, Mayıs’ta neden Obama’ya “one minute” denmedi?

Bakın bu tür soruları çoğaltabiliriz. Örneğin Erdoğan ABD Büyükelçisi Francis Ricciardone’yi operasyonu yönetmekle suçluyor, Obama’ya “ben kovmadan, sen görevden al” çağrısı yapıyor. Güzel… Peki, O Ricciardone değil miydi daha dün Erdoğan’ın partisinin MYK’sine girebilen!

KOMPLONUN PANZEHİRİ: ÜÇ ALTIN SAPTAMA

Komplo teorisinin ruhunda vardır: Komplonun çıtasını ne kadar yükseltirseniz, büyüsü o kadar artar ve yarattığı girdapla, esas mesele o kadar unutulmaya başlar.

Erdoğan da aynısını yapıyor. Rüşveti ve yolsuzluğu büyük tezgâh diyerek unutturmaya, gündemden düşürmeye çalışıyor.

O nedenle günlerdir yazsak da, bazı saptamaları yeniden vurgulamalıyız:

1) Kuşkusuz ABD hâlâ güçlü ama süper devlet değil! Savaşı da barışı da kotaramayan bir güç artık… Dolayısıyla ABD’nin dün olduğu gibi bugün de kolayca hükümet belirleyecek, tereyağından kıl çeker gibi operasyon yapacak bir kudreti yok! Yapabilse, önce 10 yıl boyunca işgal ettiği Irak’ın mevcut başbakanı Nuri El Maliki’yi devirecek!

2) Ancak ABD’nin bu operasyonla hiç ilgisi olmadığını söylemiyoruz elbette… AKP ile Cemaat arasındaki bu savaşta ABD’nin bir rolü olmaması mümkün değil.

Ama mesele şu: Hangi ABD? Zira ABD’de büyük bir bölünme var ve iki kanadın çatışması tüm müttefiklerine yansıyor. AKP de Cemaat de Amerikancıdır. Fakat ikisi de farklı kanatları suçlamaktadırlar.

Örneğin AK Medya, “operasyonun arkasında ABD var” derken, esas olarak pek bir gücü kalmayan Neo-Conları işaret etmektedir. Diğer yandan FBI’ın bu süreçte ABD’deki Cemaat okullarına iki kez operasyon yaptığını da lütfen not ediniz.

Türkiye’deki Amerikancı yapılar yekpare ve homojen olmadığı gibi, ABD’nin kendisi de öyle değildir!

3) AKP de Cemaat de, Gladyo’nun, yani ABD’nin müttefiki ülkeleri denetlediği yasadışı örgütlenmenin unsurlarıdır. ABD çatlarken, Gladyo’lar da çatlamaktadır. Gladyo’nun çocukları birbirine düşmektedir. Gladyo’nun toplamına karşı mücadele etmek doğru hattır!

BELİRLEYEN ABD DEĞİL, TÜRK MİLLETİ

Bu üç özel saptamayı atladığımız takdirde, yanılırız ve Erdoğan’ın kendisini kurtarmak için dile getirdiği “operasyonun arkasında ABD var” tezgâhına düşmüş oluruz.

Öte yandan yaşanılanlar sadece bir rüşvet ve yolsuzluk operasyonu değildir, Gladyo’nun çocuklarının iç çatışması da değildir, hatta hükümet sorunu da değildir…

Daha da ötesidir: Bir rejim sorunu ve Türkiye’nin geleceği sorunudur.

Bu nedenle sorunun nesnel tarafları, iç çatışmalarına rağmen gerçekte Amerikancılar ile Türkiye’nin milli güçleri şeklindedir. Hangisinin iktidar olacağını belirleme mücadelesidir.

Türkiye’deki bu kıran kırana çarpışmasının arkasında ABD’nin düğmesi değil, ayağa kalkmış Türk milletinin iradesi vardır. AKP ile Cemaati karşı karşıya getiren belirleyici neden, 2010’dan itibaren adım adım yükselen Türkiye’nin milli gücüdür!

Mehmet Ali Güller
Aydınlık Gazetesi
24 Aralık 2013

AKP hükümetinin yolsuzluğa ne denli gömüldüğünü ortaya koyan son operasyon, AKP ve Cemaat medyasında haliyle çok farklı pencerelerden değerlendiriliyor. Bugün, yoğun medya propagandasını ve karşılıklı suçlamaları çözümleyerek, konuyu berraklaştırmaya çalışacağız:

ABD’NİN OPERASYONDAKİ ROLÜ

1) Cemaatin yönettiği yolsuzluk operasyonu, ABD düzleminde bakılınca ne anlama geliyor?

ABD’nin bir kanadını arkasına alan çetenin, ABD’nin diğer kanadına dayanan öbür çeteye karşı yaptığı operasyondur. AKP de Cemaat de ABD’nin denetimindeki yapılardır.

2) Bu durumda yolsuzluk operasyonu, AK Medya’nın iddia ettiği gibi aslında ABD’nin AKP’yi devirme operasyonu mudur?

Kısmen öyledir. Aslında Washington Erdoğan’ın yıkılmakta olduğunu görüyor ve Türkiye’deki “küçük Amerika” rejimini kurtarmaya çalışıyor. Washington, ciddi bir seçenek yaratamadığı için henüz Erdoğan’dan vazgeçmiş değil ama bulduğu anda üstünü çizmeye hazır!

3) O zaman yolsuzluk iddiaları komplo mudur?

Hayır. Ayakkabı kutularına 4,5 milyon doları ABD Büyükelçisi Francis Ricciardone ya da Hakan Fidan’la sık sık görüşen MOSSAD Başkanı Tamir Pardo koymadı elbette…

AKP de Cemaat de, bu kirli rejimin bekçileridir. Meselenin Atlantik boyutu olması, karşılıklı yürütülen operasyonlarda ortaya çıkan “kir ve yolsuzluk” gerçeğini değiştirmez!

4) AK Medya esas olarak Obama yönetimini değil fakat İsrail-NeoCon ittifakını suçluyor ve Amerika’daki Yahudi Lobilerini adres gösteriyor? Bu işin arkasında Yahudi lobisi mi var?

Doğru, AK Medya daha çok Amerika’daki Yahudi lobilerini suçluyor. Hatta Yeni Şafak, bugünkü yolsuzluk operasyonu ile 28 Şubat arasındaki benzerliğe dikkat çekiyor. Yahudi örgütlerinden ödül alan Çevik Bir’in tam da bu zamanda serbest bırakılmasına dikkat çekiyor. Ama Yeni Şafak, Bir’e ödül veren Yahudi örgütünün Erdoğan’a da madalya taktığını es geçiyor!

Öte yandan belirtelim: İsrail-NeoCon ittifakı Amerika’da büyük güç kaybetmiştir ve müttefik ülkelerde başarılı operasyon yapacak altyapısı artık mevcut değildir.

SUÇLANANLAR, ERDOĞAN’IN AMİRLERİDİR!

5) AK Medya’da operasyonun arkasındaki isimler olarak Paul Wolfowitz’in, Morton Abramowitz’in, Francis Ricciardone’nin, Henri Barkey’in isimleri geçiyor. Bu isimler AKP’nin en büyük destekçileri değil miydi?

Evet öyle. Örneğin Erdoğan mektup yazıp, kendisini Genelkurmay Başkanı ile görüştürmesini isteyecek kadar Wolfowitz’e bağlıydı. Abramowitz de Erdoğan’ı Erbakan’ın yerine iktidara hazırlayan isimdi. Barkey ise Erdoğan’ın bugün sarıldığı Kürt Açılımı’nın en önemli üç mimarından biriydi.

6) Operasyonun gerekçesinin ABD ve İsrail’in Halkbank ve İran altınları rahatsızlığından kaynaklandığı söyleniyor. Doğru mu?

İran’a altın olayı ya da Halkbank’ın bu transferlerdeki rolü yeni değil. Üstelik Batı’nın geçen ay Tahran’la anlaşmaya varması ve İran’a ambargoyu ve yaptırımları gevşetmeye başlaması, AKP’nin bu savunmasını sorunlu kılıyor!

7) Erdoğan açık açık ABD Büyükelçisini suçladı ve Obama’dan büyükelçisini çekmesini istedi. Bu ne anlama geliyor?

ABD’nin projelerinde eş başkan olanların, ABD planlarını uygulayanların, ABD adına komşularına düşmanlık yapanların, hatta ABD askerlerinin sağlığına duacı olanların Washington’dan yakınma hakkı yoktur. Kullanılırlar ve süresi dolduğunda, danışmanlarının ifadesiyle, deliğe süpürülürler!

ABD-AKP-CEMAAT KAYBEDECEK, TÜRKİYE KAZANACAK

8) Bu çatışmayı AKP mi yoksa Cemaat mi kazanır?

İkisi de kazanamaz. Bağlı oldukları ABD kanatlarının ve Washington’un, artık Türkiye’de iktidar belirleyecek bir gücü yoktur. Irak’ta yenilen, Suriye’de ne savaşı ne de barışı kotarabilen ABD, artık süper güç değildir. Zaten öyle olmadığı için de kendisine bağlı yapılar gevşemekte, iç mücadeleye soyunmaktadırlar.

9) Öyleyse Türkiye nereye gidiyor?

Türkiye 19 Mayıs 2012’de başlayan ve Haziran Ayaklanması’yla gücünü gösteren bir devrimci yükseliş sürecine girdi.  Artık Türkiye’nin geleceğini Amerikancı yapılar değil, bu süreç belirleyecektir. Herkes hesabını bu büyük gerçeğe göre yapmalıdır.

Mehmet Ali Güller
Aydınlık Gazetesi
22 Aralık 2013