Posts Tagged Erdoğan
BERLUSCONİ, SARKOZY, ERDOĞAN
Posted by Mehmet Ali Güller in Aydınlık Gazetesi Yazıları, Politika Yazıları on 30/12/2013
Son 10 yılda ABD nüfuzu altındaki ülkelerde tek tip liderler ortaya çıktı hep: Türkiye’de Recep Tayyip Erdoğan, İtalya’da Silvio Berlusconi, Fransa’da Nicolas Sarkozy…
ABD Başkanı Bush’u da dâhil ettiğinizde, 2000’lerin Batı tipi lider profili ortaya çıkıyordu.
Kendi aralarında başka tuhaf benzerlikler de taşıyorlardı. Örneğin Erdoğan ile Berlusconi futbol, Berlusconi ve Sarkozy ise kadın konusunda ortaklardı…
Bush ile Erdoğan’ın ortak benzer noktası ise düşmekti: Biri Amerikan hacıyatmazından, diğeri de attan düşmüştü.
Hepsinin ortak noktası ise siyasi hayatları ile kişisel servetleri arasındaki paralellikti…
1) SİLVİO BERLUSCONİ
İtalyan mafyokrasisinin en önemli temsilcisi olan Silvio Berlusconi, oğlunun nikâh şahidi olacak kadar Erdoğan’a yakın bir isimdi. İkiliyi uluslararası ilişkilerde bağlayan en önemli bağ ise petrol ve doğal gaz borularıydı…
Gücünü medya-futbol-enerji üçgeni üzerinde inşa eden Berlusconi, İtalyan siyaseti üzerindeki ağırlığını yolsuzluk iddiaları üzerine kaybetti.
Vergi kaçakçılığı ile yargılandığı davada 4 yıl hapis cezasına çarptırıldı. Para karşılığı ilişkiye girmek ve gücünü kötüye kullanmaktan da 7 yıl hapis ve ömür boyu kamu hizmetinden men cezası aldı.
2) NİCOLAS SARKOZY
Amerikancı lider tipinin öne çıkan bir diğer figürü ise Fransa Cumhurbaşkanı Nicolas Sarkozy’ydi.
2010’da seçim kampanyasına yasa dışı yollardan maddi kaynak sağladığı iddiasıyla başlayan bir yolsuzluk operasyonu sonrasında siyasetin dışına düştü.
Sarkozy, L’Oreal’in sahibinin eski muhasebecisinin ortaya attığı iddiaları önce komplo ve karalama kampanyası olarak niteledi. Ancak gün geçtikçe Sarkozy’nin bakanlarının aldığı rüşvetler somut olarak ortaya çıkmaya başladı.
Sarkozy “karalama kampanyası” dedikten bir ay sonra iki bakanını feda etmek zorunda kaldı. Ancak bu feda Sarkozy’yi kurtaramadı. Sarkozy önce seçimleri kaybetti, sonra da dokunulmazlığını…
Ardından evine ve işyerine baskınlar düzenlendi, en yakın adamları tutuklandı.
3) RECEP TAYYİP ERDOĞAN
Erdoğan’la ilgili ilk ciddi finans iddiasının sahibi, ülkenin en zengini olan Rahmi Koç’tu. Koç, 2001’de Erdoğan’ın 1 milyar doları olduğunu iddia etti. Ancak Erdoğan’ın resmi malvarlığında pek bir şey görünmüyordu…
Bu büyüklükte bir para resmi malvarlığında hiç görünmediyse de, Erdoğan’ın malvarlığı iktidarının ilk yıllarında yine de ani bir artış gösterdi. Erdoğan’ın bu ani artışı “oğlumdan borç aldım” diyerek açıklamaya çalışması, kamuoyunu tatmin etmiyordu.
Oğlunun düğün altınlarını borç alarak malvarlığı artışını açıklayan Erdoğan, birkaç yıl sonra da oğlunun gemiciğini yine aralarındaki al-ver ilişkisine dayandırıyordu. Oğlan babaya, baba da oğlana borç veriyor, servetler karşılıklı büyüyordu…
Öte yandan Wikileaks’in açıkladığı ABD kriptolarında görüldü ki, CIA dosyasında Erdoğan’ın İsviçre’de 8 gizli hesabı olduğu bilgisi vardı.
Uzatmayalım. Erdoğan da artık siyasi benzerleri Berlusconi ve Sarkozy gibi yolsuzluk operasyonunun hedefinde…
Sonuç ne mi olur? Sarkozy’nin bakan fedası yöntemini izleyen Erdoğan’ın da, aynı sonu yaşayacağı görülüyor!
Mehmet Ali Güller
Aydınlık Gazetesi
30 Aralık 2013
ERDOĞAN’IN DÜŞÜŞÜNÜN YEDİ İŞARETİ
Posted by Mehmet Ali Güller in Aydınlık Gazetesi Yazıları, Politika Yazıları on 10/12/2013
Başbakan Erdoğan, bir kartopu gibi yamaçtan aşağı yuvarlanmaya başladı. Doğanın kanunudur: Kartopu yuvarlanmaya başladıkça hızlanır ve en dibe inene kadar duramaz. En dipte ise paramparça olur.
Erdoğan’ın hızla yuvarlanmaya başladığının işaretleri ise şunlardır:
BOŞ MEYDANLARIN AKP’YE YANITI
1) Erdoğan’ın Trakya gezisi AKP açısından tam bir fiyaskoydu. Erdoğan Pınarhisar, Çorlu, Çerkezköy, Tekirdağ’da boş alanlara konuştu. Meydanlar, siyasetteki gidişatın en önemli göstergesidir.
Trakya sadece Erdoğan’a “siyaseten artık bittin” mesajı vermedi, aynı zamanda yeni bir Türkiye’nin inşa edilmeye başladığının da işaretini verdi. Çok önemli.
2) Aslında AKP kurmayları da durumun farkında. Ellerinde medya olanaklarıyla hemen her gün “çok güçlüyüz” mesajı verseler de, her hafta sipariş ettikleri “yüzde 52” anketleriyle kamuoyu yaratmaya çalışsalar da, gerçeği artık gizleyemiyorlar.
Nitekim yerel seçimler için koymak zorunda kaldıkları yüzde 39,4 çıtası bunun göstergesidir. Bu oyu bile alamayacaklarını ise lütfen not ediniz.
ERDOĞAN’IN ARABULUCU ARAYIŞI
3) Erdoğan’ın “açıklarsam yer yerinden oynar” sözleri Türk siyasi hayatı için oldukça tanıdıktır. Tansu Çiller de en köşeye sıkıştığı dönemde bu cümleye sarılmıştı. Sonrası malum: Çiller siyasetten çekilmek zorunda kaldı.
“Açıklarsam yer yerinden oynar” demek zorunda kalan bir başbakan, aslında çaresizliğini ortaya koymaktadır ve iktidarı yitirmeye başladığını göstermektedir. Erdoğan adına Yeni Şafak’ta Cem Küçük iki gündür “açıklamaktadır” fakat yer yerinden oynamamaktadır. Küçük’e göre Emniyet ve Yargı’ya yuvalanmış bir çete Erdoğan’a darbe yapmaya çalışmaktadır.
Bu da bir acizlik ifadesidir. Zira AKP devlettir, devletin tüm istihbarat kurumları emrindedir. Çeteyi kulağından tutup ortaya çıkaramıyorsa, demek ki devlet olmaktan çıkmaya başlamıştır!
4) Erdoğan’ın medyadaki sesi Abdülkadir Selvi, dün Fethullah Gülen’e “ülkeye dön” çağrısı yaptı. Anımsarsanız, AKP-Cemaat çarpışmasının su yüzüne çıktığı süreçte de, Erdoğan doğrudan Fethullah Gülen’e seslenmiş ve “dön” demişti. Gülen’in ise “ortamı hâlâ güvensiz gördüğü” için dönmeyeceğini açıklaması, önemli mesajlarla doluydu.
Şimdi o çağrı işi Selvi’ye kalmıştır. Hatta Selvi, yazısında arabulucu sorunu yaşadıklarını, belirlenen arabulucuların tasfiye edildiğini de itiraf etmiştir. Gülen’den aman dileyen Selvi’nin “Aydınlık ve Sözcü bizi birbirimize düşürdü, barışmazsak biteriz” şeklindeki ucuz yöntemlere sarılması ise AKP’nin çaresizliğinin bir başka işaretidir.
ERDOĞAN SICAK PARA BULAMIYOR
5) Erdoğan iktidarının serumu, sıcak para ve kaynaklardır. Ancak Erdoğan bir süredir bu serumlardan da mahrumdur.
Erdoğan bu konuda iki girişimde bulundu: Birincisi Kuzey Irak petrol ve doğalgazına bel bağladı. Fakat Bağdat’ın kararlılığını aşamadı. İkincisi ise Erdoğan bizzat giderek Katar’dan sıcak para istedi. Katar’ın altı ay önce iptal ettiği 12 milyar dolarlık işlerin yeniden hayata geçirilmesini talep etti. Bildiğimiz, sadece 5 gemi dolusu sıvı gaz alabildiğidir.
6) Erdoğan, sadece içeride değil, dışarıda da zor durumda. Suriye’de Beşar Esad’ı yıkamayan, Irak’ta Erbil’i Bağdat’tan koparamayan, İran’ın Batı’yla anlaşmasında devre dışı kalan, Mısır’dan kovulan, Müslüman Kardeşler politikası yüzünden Suudi Arabistan’ı da kaybeden Erdoğan şimdi bölgeye “onurlu geri adımlar atmaya, tavizler vermeye hazırım” mesajları göndermekte fakat görebildiğimiz kadarıyla reddedilmektedir!
İNİSİYATİF ARSLANLI YOL’DA
7) Erdoğan’ın Mayıs ayında Washington’a yaptığı ziyaret ve Obama’yla görüşmesi, siyasette çıktığı tepe noktasıydı. O ziyaretten sonra Erdoğan tepeden yuvarlanmaya başladı. Haziran Halk Hareketi’nin salladığı Erdoğan, artık daha programlı ve örgütlü bir güç olan Arslan Yol’un hedefindedir. Mayıs’tan bu yana geçen altı aylık süreç, inisiyatifin artık Erdoğan’da değil, Arslanlı Yol’da olduğunu göstermektedir. Bu eğilim, sürecin nereye gideceğini gösteren en önemli işarettir.
Mehmet Ali Güller
Aydınlık Gazetesi
10 Aralık 2013
AHLAKSIZ VURUŞMA
Posted by Mehmet Ali Güller in Aydınlık Gazetesi Yazıları, Politika Yazıları on 05/12/2013
AKP ile Cemaat’in çarpışmasında tarafların birbirini ahlaksızlıkla suçlaması, belki de meselenin en ironik yanıdır. Zira birbirilerini suçladıkları ahlaksız yöntemler, dün milli güçlere karşı birlikte kullandıkları yöntemlerdir!
Fakat o yöntemi birbirlerine uyguladıklarında, akıllarına “ahlak” gelir. Tabi ahlak dediysek, gerçekten ahlak değil elbette.
AKP’DEN CEMAAT’A: BELDEN AŞAĞI VURMA
Başbakan Erdoğan’ın siyasi başdanışmanı Yalçın Akdoğan Cemaat’e Müslümanlık dersi veriyor ve Müslümanların barışta da savaşta da ahlakı elden bırakmaması gerektiğini savunuyor. Kuşkusuz itiraz edilemeyecek bir genelleme…
Fakat yazının sonunda yer alan şu suçlama, her iki tarafın da ahlaktan ne anladıklarını ortaya koyması bakımından önemlidir: “Bugün gazetesinin dershane konusundaki tavrı ve mücadelesi biliniyor. Aynı ahlaki sapma orada da kendisini gösteriyor. Gazete, 30 Kasım’daki birinci sayfasında Başbakan Erdoğan’la Fatma Şahin’in el ele tutuşuyorlarmış gibi bir resmini bastı. Aynı fotoğraf bütün gazetelerde vardı ve Başbakan bir grubun elini hava kaldırıyordu. Bugün gazetesi ise resimdeki diğer kişileri kesip Başbakan el ele tutuşuyor gibi bir görüntü oluşturuyordu. Bunun adı açıkça belden aşağıya vurmaktır, seviyesizliktir, tefessüh etmektir. Hiçbir çekişme böyle bir saygısızlığa cevaz veremez.” (Yasin Doğan, Yeni Şafak, 4 Aralık 2013)
ERDOĞAN İLE FATMA ŞAHİN’İN ‘AHLAKSIZLIĞI’
Ne kadar çarpıcı! Cemaat’in yayın organı Bugün, Erdoğan ile Fatma Şahin’in el ele tutuşmasını ahlaksızlık varsayarak basıyor, çarpışmada koz olarak kullanıyor. Başbakan’ın siyasi başdanışmanı Yalçın Akdoğan ise Erdoğan ile Fatma Şahin’in el ele tutuşmasının ahlaksızlık olduğunu kabul ederek, bu fotoğrafın yayınlanmasına tepki gösteriyor!
Erdoğan’ın belediye başkanı adaylığı gerekçesiyle Fatma Şahin’in elini tutup kaldırması, her iki kesimde de ahlaksızlık sayılıyor ve bir taraf diğer tarafı “belden aşağı vurmakla” suçluyor. Türkiye adına ne acı!
El tutmanın bile ahlaksızlık sayılması, kuşkusuz erkeğin saçın telinden bile tahrik olacağı üzerine kurulu bir kültürden kaynaklanmaktadır. O kültürde kafa, omuzların üzerinde değil fakat bacaklarının arasındadır; biyolojik olarak da memeli değil, kafadan bacaklıdırlar!
KİRLİ YÖNTEMLE TEMİZ SİYASET YAPILMAZ
Kafa bu olunca, siyasi çarpışmanın en önemli silahı da kaset olmaktadır. Taraflar, birbirini gizli çekim kasetlerle vurmaya çalışmaktadır. Özel hayata girerek, yatak odasına kayıt cihazı koyarak ve iki kişiyi röntgenleyerek yapılan işle, konunun öznesi olan kişi, hedef kitle nezdinde ahlaksız gösterilmeye çalışılmaktadır.
Hedef kitle nezdinde o görüntü o kadar ahlaksızdır ki, özel hayata girmek, yatak odasına kayıt cihazı sokmak önemsenmez, konu bile edilmez!
Asıl ahlaksızlığın yatak odasına kayıt cihazı koymak olduğu görülmediği müddetçe de bu kesimlerde kaset, en önemli siyasal propaganda aracı olur!
AKP ile Cemaat, birbirilerini suçladıkları ahlaksızlık konusunda başa baş yarışacak durumdadır. 11 yılın özeti şöyledir: Telefonlara yerleştirilen rehberler, bilgisayarlara konulan sahte belgeler, buzdolabı arkasına yerleştirilen uyuşturucu paketleri, çekmecelere konulan evraklar, odalara yerleştirilen dinleme cihazları, yatak odalarına konulan kayıt cihazları, tehditle yaratılan gizli tanıklar, şantajla görevden almalar, servis edilen dosyalar…
Tüm bunlar şu gerçeğe işaret eder: Kirli yöntemlerle temiz siyaset yapılmaz. Kirli yöntem bumerang gibidir, sonunda gelir, seni de vurur!
Kuşkusuz AKP de Cemaat de bu yöntemleri kendiliğinden terk edemez. Zira “iktidar olmak için gerekirse papaz elbisesi giyerim” diyen bir anlayışın doğal sonucudur bu yöntemlere sarılmak. AKP’yi de Cemaat’i de bu ahlaksız yöntemlerden kurtaracak kuvvet, milletin ta kendisidir. Kir kirle değil, ancak temiz suyla yıkanır!
Mehmet Ali Güller
Aydınlık Gazetesi
5 Aralık 2013
ABD ERDOĞAN’IN ÜSTÜNÜ ÇİZDİ Mİ?
Posted by Mehmet Ali Güller in Aydınlık Gazetesi Yazıları, Politika Yazıları on 24/11/2013
Önce Dışişleri Bakanı Ahmet Davutoğlu ABD’ye gitti, şimdi de Başbakan Yardımcısı Bülent Arınç… Davutoğlu ABD Dışişleri Bakanı John Kerry’yle, Arınç da ABD Başkan Yardımcısı Joe Biden’la Türkiye-ABD ilişkilerini ele aldı; Suriye, Irak, Mısır, İran dosyalarını görüştü.
Bu görüşmeleri normalde 11 yıldır Başbakan Erdoğan yapardı. Neredeyse ortalama yılda iki kez ABD’ye gider Bush’la ve Obama’yla görüşürdü; Washington’un verdiği yol haritalarını iktidarının dayanağı olarak alır, Büyük Ortadoğu’da uygulamak üzere “model ortak” sıfatıyla yurda dönerdi.
ABD başkanlarıyla sıkça telefonda da görüşürdü. Azıcık çizginin dışına kaysa Bush ya da Obama arar ve çizgiyi anımsatırdı. Hatta Beyaz Saray bu telefon görüşmelerinden birinin fotoğrafını da yayımlamıştı. Obama’nın sol elinde telefon, sağ elinde beyzbol sopası vardı. Oraları iyi bilen Egemen Bağış Washington’un mesajını “onlarda beyzbol sopası tespih gibidir, sürekli eldedir” diyerek milletin gözünde yumuşatmaya çalışmıştı.
Neyse uzatmayalım. Erdoğan son olarak bu yılın Mayıs ayında Washington’da, Beyaz Saray’daydı. Hatta Obama ile Erdoğan ortak basın toplantısı düzenlendiği sırada yağmur yağmış ve basının tüm yandaş kalemleri koro olup söylemişti: “Beraber yürüdük biz bu yollarda, beraber ıslandık yağan yağmurda.” Bu sözleri Erdoğan–Obama görüşmesine başlık yapan, manşet yapan bile vardı.
AKP’NİN HAZİRAN YALANI
Sonra araya soğukluk girdi. Kimileri o soğukluğun kaynağının Haziran Halk Hareketi olduğunu propaganda etti, ediyor. ABD’den gelen kimi “gösteri hakkı” açıklamalarını iddialarına dayanak yapıyorlar.
Oysa bu gerçek değil. Hem de iki kere: Birincisi direnişin sahibi halk olduğu ve hedefinde ABD’yle birlikte Erdoğan olduğu için. İkincisi de ABD’nin Erdoğan’dan kurtulmak istediğinde böyle pahalı operasyonlara ihtiyacı olmadığı için! Danışmanının ifadesiyle “deliğe süpürmek” kolaydır.
Ancak Erdoğan ve kurmayları, medya üzerinden yaptıkları bir psikolojik harekâtla Türkiye-ABD ilişkilerindeki soğukluğu Haziran’a endekslemeye çalıştılar. Böylece hem Haziran direnişinin arkasında ABD’nin olduğunu propaganda ederek direnişi karalamış olacaklar, hem de ABD’yle esas sorunu perdelemiş olacaklardı!
Fakat bu yalana kendi tabanlarını bile ikna edemediler.
OBAMA DİREKSİYON KIRIYOR, ERDOĞAN SAVRULUYOR
Esas mesele ise başkaydı. AKP ile ABD arasında bir kırılma varsa da, bunun tarihi Haziran değil, 3 Temmuz’du. Yani Müslüman Kardeşler iktidarının Mısır’da yıkıldığı gün. ABD bu süreçte Mısır’ı tamamen kaybetmemek üzere bir manevra yapmış fakat model ortağı, projesinin eş başkanlığı bu manevraya uyamamıştı.
Öte yandan 21 Ağustos kimyasal komplosu sonrasında Suriye meselesini savaşla çözemeyeceğini kabul etmek zorunda kalan ABD, manevra yapmış ve Rusya’nın planlarına mecbur kalmıştı. Fakat model ortağı, Suriye’de de o manevraya uyum sağlayamamıştı.
Diğer taraftan Ortadoğu’da toplamda bir değişikliğe gitmek zorunda kalan ABD, İran’la da masaya oturmaya mecbur kalmıştı. Model ortağı burada da savruldu.
Ve en önemlisi ABD, Irak’ı İran’ın nüfuzuna terk etmemek için Nuri El Maliki’yle de uzlaşmak zorundaydı. Maliki’yle uzlaşmak demek mecburen Irak’ın birliğini şimdilik kabul etmek ve Ankara-Erbil hattının Bağdat karşıtı operasyonlarını bir süreliğine rafa kaldırmak demekti. AKP bu zorunlu manevraya da ayak uyduramadı.
Özetle otobüsün şoför koltuğunda oturan Obama direksiyonu sola kıvırınca en arkadaki Erdoğan sağa savruluyordu.
ERDOĞAN’IN ÜSTÜNÜ MİLLET ÇİZDİ
Peki, ABD Erdoğan’ın üzerini, bu manevralara uyum sağlayamadığı için çizdi mi? Hayır!
Eskiden ABD’nin Türkiye’de birden fazla seçeneği olurdu. Washington’un A olmazsa B, B olmazsa C ile yola devam etme kabiliyeti vardı. Fakat artık yok. ABD zayıfladıkça, böyle kabiliyetleri de azalıyor. Artık Washington’un Türkiye’de ikinci bir seçeneği yok.
Hatta diyebiliriz ki, Türkiye’de artık toplamda zaten iki seçenek var: ABD’nin seçeneği, Türkiye’ni seçeneği.
Gül–Gülen ittifakı, ABD açısından Türkiye’ye kumanda edebilecek bir seçenek değildir. Bu ittifakın değeri, ABD’nin Erdoğan’ı çizgi içinde tutma sopası olabilmesine bağlıdır.
ABD, yerine gerçekçi bir seçenek bulmadan, asla Erdoğan’ın üstünü çizmez.
Üstünlük milli güçlerdedir! Erdoğan’ı da, Erdoğan için sopa görevi görecek kuvvetleri de çizme kabiliyeti artık milli güçlerindir!
Mehmet Ali Güller
Aydınlık Gazetesi
24 Kasım 2013
MARJİNAL ADAM: ERDOĞAN
Posted by Mehmet Ali Güller in Aydınlık Gazetesi Yazıları, Politika Yazıları on 23/11/2013
Başbakan Erdoğan birkaç gün önce kameraların karşısında sitem etti: “Çözüm sürecinde yalnız bırakıldık.” (Yeni Şafak, 20 Kasım 2013)
Erdoğan’ın bu dikkat çekici konuşmasında “11 yıl boyunca hep yalnız bırakıldık” demesi, aslında birkaç yönüyle incelenmesi gereken bir siyasal ve sosyolojik meseledir. Biz öncelikle “yalnızlık” boyutunu, 11 yıllık AKP iktidarının geldiği nokta bakımından inceleyeceğiz:
HANİ PROTESTOCULAR BİR AVUÇTU?
“Çözüm süreci” dedikleri Öcalan Açılımı’nın başladığı günlerde gazetelere, televizyonlara en çok servis edilen haberdi: “Anketlere göre süreç yoğun bir şekilde destekleniyor.”
Oysa anketler doğru değildi; halk Öcalan’la müzakere edilmesine, ABD’nin projesinin adım adım gerçekleştirilmesine karşıydı. Hatta Akil Adamlar heyeti de aslında toplumdaki bu tepkiyi yumuşatmak için icat edilmişti. Ancak yandaş kalemler, üstelik Akil Adam heyetlerinin gittikleri tüm illerde protesto edilmesine rağmen, “destek çok yüksek” yalanını sürekli kullanmayı sürdürdüler.
Başta Erdoğan olmak üzere hükümetin tüm ağır topları ise Akil Adamları ve Öcalan Açılımı’nı protesto eden milleti, ekranlardan “marjinal” diye suçladılar.
Şimdi Erdoğan, “çözüm sürecinde yalnız bırakıldık” diyerek, asıl marjinalin kendilerini olduğunu itiraf etmiş oluyor!
AKP KOALİSYONUNUN BİLEŞENLERİ
Gelin bu yalnızlaşma sürecine göz atalım şimdi de:
ABD’nin 3 Kasım 2002 tarihli turuncu darbesiyle kurulan AKP Koalisyonu çeşitli bileşenlerden oluşuyordu:
1) Bir kere tarikatlar koalisyonuydu…
2) En başta Fethullah Gülen cemaati vardı.
3) Diğer yandan Milli Görüş geleneğinin önemli bir parçası “Yenilikçi Kanat” üzerinden AKP Koalisyonu’na taşınmıştı.
4) Sonra TÜSİAD, yani en büyük sermaye vardı. Zira TÜSİAD, ABD’nin projesinde olmak zorundaydı.
5) TÜSİAD olunca, haliyle liberal kesimler de olacaktı.
6) Diğer yandan geçmişin sağ tandanslı, MHP kökenli, milli-muhafazakâr denilebilecek kesimler de koalisyonun önemli bir bileşeniydi.
7) Sermayeye ve merkez medyaya eklemlenmiş sol maskeli dönekler de koalisyonun bir parçasıydı. Sayıları azdı ama etkileri fazlaydı. Zira Sol’un döküntüsü de olsalar, muhafazakârlardan çok daha birikimliydiler.
2007’DE DÖNÜLEN VİRAJ
Erdoğan iktidar oldukça, bu kesimlerle çelişmeleri ortaya çıkmaya başladı. Zira Erdoğan iktidar oldukça, daha çok iktidar istedi; koalisyon içindeki önemini dev aynasında, diğer bileşenleri ise cüce aynasında görmeye başladı. Haliyle bileşenlere kulaklarını kapamaya, sadece kendi aynasına bakmaya başladı…
Erdoğan’a ilk yanıt 2007’de Cumhuriyet Eylemleri’yle geliyordu. Fakat hem Cumhuriyet Eylemleri’ne önderlik eden kuvvetlerin bir bölümünün sistemle uzlaşması, hem Cumhuriyet’in merkezi kurumlarının cesur davranamaması, hem de AKP koalisyonu bileşenlerinin bu elemlere karşı “birbirine sımsıkı sarılması” Erdoğan’ı devrilmekten kurtardı.
Bu virajı alan Erdoğan, artık tüm virajlar bitti varsayarak düz yolda sürekli gaza bastı.
ÇÖZÜLENİN RUH HALİ
Ta ki 19 Mayıs 2012’ye kadar…
O gün alanlara TGB önderliğinde çıkan Jöntürkler, AKP Koalisyonu’nu dağıtacak halk hareketini başlatmış oldu.
Önce Koalisyonun milliyetçi kesimleri Erdoğan’ı terk etti. Sonra hızla diğerleri: Bazı sermaye grupları, liberaller, sol maskeli dönekler… Şimdi de Cemaat var sırada…
Erdoğan artık gittikçe yalnızlaşıyor, kullandığı terminolojiyle söylersek, marjinalleşiyor…
O yüzden daha çok sinirli, o yüzden daha sık ulan’lı, be’li konuşuyor… Vekilleri ile Valileri, ağız bozukluğunda birbiriyle yarışıyor.
Bu ruh hali, çöken, çözülen ve dağılan kuvvetlere özgüdür!
Memlekete hayırlı olsun!
Mehmet Ali Güller
Aydınlık Gazetesi
22 Kasım 2013
HERKES ERDOĞAN’A DÜŞMAN!
Posted by Mehmet Ali Güller in Aydınlık Gazetesi Yazıları, Politika Yazıları on 13/11/2013
Başbakan Erdoğan dün isim vermeden Bülent Arınç’ı eleştirdi ve şöyle dedi: “Aramızdaki meseleleri kendi aramızda konuşacak ve çözüm yoluna koyarız. Pusuda bekleyenlere asla fırsat tanımayacağız. Ellerini ovuşturanlara fırsat vermeyeceğiz. Heveslerini kursaklarında bırakacağız. Her bir arkadaşımın böyle bir mesuliyetle hareket edeceğine, düşman sevindirmeyeceğine yürekten inanıyorum.” (12 Kasım tarihli ajanslar).
Erdoğan’a göre Arınç’ın kendisine tepki göstermesine sevinenler, bunu yazanlar, bunu konuşanlar, bunu siyaseten olumlu bulanlar, herkes düşman kategorisindedir!
ERDOĞAN’IN PSİKOLOJİSİ
11 yıllık iktidarı artık sevenleri tarafından da reddedilemeyecek şu gerçeği ortaya koymuştur: Erdoğan’a göre insanlar iki türlüdür; Kendisini sevenler ve sevmeyenler, kendisine biat edenler ve etmeyenler… Kendisini sevmeyenler ve biat etmeyenler, haliyle düşmandır!
Kuşkusuz bu durumu psikolojik olarak değerlendirecek yetkinlikte değiliz ama sağlıksız olduğunu net bir şekilde söyleyebiliriz.
Erdoğan’a, 23 Nisan törenlerinde koltuğuna oturttuğu çocuğa “artık başbakan sensin, ister asar, ister kesersin” demeyi sağlayan kültürel iklimin ne olduğu, sertliğinden bahsettiği babasıyla ilişkisinin boyutu bizi ilgilendirmiyor ama yansımaları milletimizin canını yakıyor!
DÖRT AYAKLI MASA DEVRİLİYOR
Erdoğan’ın düşünce dünyası, hem Nazi dünyasıyla hem de Neo-Con anlayışla maalesef paralellik taşıyor.
Her üçünün siyaset anlayışı da, dost ve düşman şeklindedir. Naziler de, Neo-Conlar da, Erdoğan da kendisine biat edenleri dost, etmeyenleri düşman olarak görmektedir.
Bu nedenle zaman hep aleyhlerinedir. Zira en küçük çelişmede, karşısındakini dost kategorisinden hızla düşman kategorisine oturturlar.
Zaman AKP’nin de aleyhine işliyor. Örneğin AKP 2001’de dört sütun üzerine inşa edilmişti. Sütunların temsilcileri sırasıyla Recep Tayyip Erdoğan, Abdullah Gül, Bülent Arınç ve Abdüllatif Şener’di. Yani AKP dört ayaklı bir masaydı.
Önce Şener terk etti Erdoğan’ı. Adından Gül’le yolları ayrıldı. Şimdi de Arınç gemiden iniyor…
Nitekim Arınç dün Başbakan Erdoğan’ın konuştuğu grup toplantısına katılmadı ve Deniz Kuvvetleri Komutanlığı’nı ziyaret etti!
ANITKABİR’DE ORTAYA ÇIKAN İKTİDAR FORMÜLÜ
Erdoğan dün ayrıca vatandaşa “gavat” diyen Valisine de sahip çıktı. Hatta İçişleri Bakanına “usulen” inceleme yapmasını söylediğini, çünkü Valisini yedirtmeyeceğini belirtti!
Bu örnek de Erdoğan’ın siyaseti dost-düşman bağlamında yaptığının göstergesidir. Kendisine biat eden Vali, halka küfür de etse, koltuğunu korur!
Diğer yandan bu “yedirtmem” lafları, Erdoğan’ın yalnızlaşmaya doğru giden konumuyla da ilgilidir. Erdoğan önce “Dışişleri Bakanımı yedirtmem” dedi, ardından “MİT Müsteşarımı yedirtmem” ve son olarak da “Valimi yedirtmem” dedi!
Erdoğan birini “yedirtirse” bunun çığ etkisi yaratacağını ve inişe geçen gücünü koruyamayacağını düşünüyor. Haklıdır.
Haklıdır ama 10 Kasım’da Ata’sına koşan milyonlar daha da haklıdır. Erdoğan’ın düşman gördüğü milyonlar sadece Erdoğan’ın Atatürk ve Cumhuriyet karşıtlığına bir yanıt vermiş olmuyor, aynı zamanda “nasıl iktidar” olunacağını da gösteriyor!
Anıtkabir’de 1 milyon 89 bin yurttaşın kırdığı rekor, bir iktidar olma formülüdür. O formül bugün Cumhuriyet’i, Atatürk’ü, Altı Ok programını esas alan örgütlerin önündedir!
Mehmet Ali Güller
Aydınlık Gazetesi
13 Kasım 2013
Mehmet Ali Güller 